Xardín químico

O xardín químico

Un xardín químico é un experimento na química normalmente realizada por engadindo salgues metálicas como o sulfato de cobre ou o cobalto (II) cloruro a unha solución acuosa de silicato de sodio (doutra maneira sabido como o silicato sódico líquido). 

Isto causa o crecemento de formas parecidas a unha planta en minutos a horas o xardín químico primeiro foi observado e descrito por Johann Rudolf Glauber en 1646. Na súa forma orixinal, o xardín químico implicou a introdución de cloruro ferroso (FeCl2) cristais nunha solución de silicato de potasio (K2SiO3).

Con silicato de sodio (Na2SiO3), chamado “vidro soluble”, e sales coloreadas solubles en auga (p.e. sulfato de cobre (II) e/ou ferro (II), cloruro de ferro (III) e/ou de cobalto (II) etc.) poden xerarse formas arborescentes de cores, constituídas por pequenos cristais superpostos de silicato dos diferentes iones metálicos.

Os silicatos metálicos reaccionan co silicato de sodio para formar unha membrana delgada de silicato insoluble. A auga atravesa a membrana por ósmosis facendo que está expándase primeiro para acabar rompéndose. Iso provoca a formación dunha nova membrana e a repetición do proceso. O resultado final é a aparición dunha serie de columnas de silicatos metálicos coloreados.

A ecuación correspondente da reacción é:

Na₂SiO₃ + ...CuSO4     →      CuSiO₃ + Na2SO₄

Reaccións análogas ocorren con cada un dos iones metálicos engadidos e así vai crecendo o xardín químico

                                                                                                                                                                               

                                                                                                                                                                      Jorge Cerviño Alonso 4ºA ESO