I (YODO)

O iodo foi descuberto en 1811 polo químico francés e o fabricante de salitre Bernard Courtois nas cinzas de algas mariñas. Foi ngo clásico (con reflexos violetas) debido á cor do seu vapor cando se quenta.omeado por Gai Lussac nunha publicación do 1 de agosto de 1814,2 a partir do iodes do gre

• Símbolo químico:  I
• Número atómico:  53
• Grupo:  17
• Período:  5
• Aspecto:  violeta (Gas) Gris violáceo (Sólido)
• Densidade:  4.940 kg/m3
• Masa atómica:  126.90447 ou
• Radio medio:  140 pm
• Estado:  sólido
• Punto de fusión:  55.95 K
• Punto de ebulición:  457.4 K
• Electronegatividad:  2,66
• Condutividade eléctrica:  8,0 × 10-8S/m
• Condutividade térmica:  0,449 W/(K·m)

O iodo é un mineral presente nalgúns alimentos. O corpo necesita iodo para producir hormonas tiroideas. Estas hormonas controlan o metabolismo do corpo e moitas outras funcións importantes. O corpo tamén necesita as hormonas tiroideas para o desenvolvemento apropiado dos ósos e o cerebro durante o embarazo e a infancia. 

• Peixe (como bacallau e atún), algas mariñas, camaróns e outros mariscos, que en xeral conteñen moito iodo;
• Produtos lácteos (como leite, iogur e queixo) e produtos a base de cereais (como pan e cereais para o almorzo)
• Froitas e vexetais, que conteñen iodo, aínda que a cantidade depende do iodo no chan onde se cultivan e os fertilizantes utilizados.
• Sal yodada, que é fácil de obter nos Estados Unidos e en moitos outros países; con todo, os alimentos procesados, como as sopas enlatadas, case nunca conteñen sal yodada.

O Instituto de Neurobioloxía da UNAM; campus Juriquilla, Querétaro atopou que o uso de iodo detén o crecemento de tumores de cancro de mama e de próstata, polo que de confirmarse os seus estudos, dentro de tres anos poderán obter un fármaco que evite o crecemento deses tumores.

                                                                   Rodrigo Justo Fernández