viernes, 28 de abril de 2017

O GALIO (Ga)

O Galio (Ga) foi descuberto mediante espectroscopia por Lecoq de Boisbaudran en 1875 polo seu caracteístco espectro (dúas líneas uñltravioletas) ao examinar unha blenda de zinc (Zn) procedente dos Pirineos. Ese mesmno ano illouno do hidróxido a través de electrólise.
antes ao seu descubremento as súas propiedades predixoas e describiunas Mendeleyev baseandose na posición que ocuparía na táboa periódica.

Atópanse trazas deste metal en minerais como a Bauxita, Carbón, Diasporo, Germanita e Esfalerita.

O seu brillo é metálico, é un metal brando (1.5 na escala de Mohs) atópase en estado sólido nun rango de 2174 ºC, un dos máis altos de todos os metais, e a presión de vapor é baixa incluso a altas temperaturas (9.31·10⁻³⁶ Pa a 302.9 K). A súa expansión ao solidificar é de 3,1% e flota no líquido ao igual que o xeo na auga, pero de maior densidade que a súa (5.9 g/cm³). pero o mais impresionante deste metal e polo que parece doutro mundo é que se o pos na túa man fúndese, o por que? moi fácil, a súa temperatura de fusión é de apenas 28.56 ºC. O seu número atómico é 31, e atopámolo no grupo 13 do período 4 da táboa periódica.




O radio do seu núcleo é de 136pm ten unha electronegatividade de 1.81 na escala de Pauling, ten tres estados de oxidación, e unha estrutura cristalina otorrómbica.

Úsase en medicina nuclear como elemento trazador para o diagnóstico de enfermedades inflamatorias ou infecciosas activas, tumores e abscesos xa que se acumula en texidos que sofren esas patoloxías.


AGUSTÍN GALLEGO

No hay comentarios:

Publicar un comentario