Cine Quinqui

Coñécese popularmente en España como cinema "kinki" ou cinema costumista ao xénero cinematográfico que narra as vivencias e aventuras de coñecidos delincuentes (habitualmente novas) que alcanzaron a fama grazas a delitos cometidos. Este xénero fíxose moi popular en España a finais dos anos setenta e a principios dos oitenta debido á gran inseguridade cidadá que vivía o país naquela época. Foi ademais na década dos oitenta onde alcanzou o seu máximo esplendor rodándose multitude de películas e sagas.

É moi frecuente que nas películas de cinema quinqui un delincuente habitual convértase en actor e que se interprete a si mesmo ou a outro delincuente (ao cal coñece ou coñeceu) pretendendo darlle así un maior realismo á cinta.

Moitas destas películas son biográficas ou pseudobiográficas, centradas en narrar a vida dun determinado delincuente así como: a súa contorna, as súas fechorías, a situación de exclusión social sufrida, torturas sufridas en comisaría, etc. É común presentar ao delincuente como un personaxe "nobre" fiel a uns determinados valores como a lealdade grupal, o amor a unha determinada muller "arrebatada" en ocasións a un clan ou grupo social rival ou a preocupación polo benestar da súa familia.

Existe unha gran crítica social, e ataque directo a moitos estamentos sociais aos cales se acusa de corrupción ou desigualdade: políticos, forzas de seguridade, clases adiñeiradas, consumismo, etc

Outro tema habitual relacionado coa delincuencia é o roubo de coches (rouban por exemplo moitos Seat 124, Seat 1430 Seat 131 e Seat 132, Chrysler 150 e Chrysler 180 ou renault 12 e as posteriores persecucións que transcorren por estradas secundarias ou grandes cidades entre os quinquis e a "madeira" (a Policía Nacional).

por Joel Justo Losada