Esta vez son as flores quen nos fai ver a perfección matemática escondida en moitos dos seus deseños: patróns que se corresponden cun dos conceptos matemáticos máis apaixonantes, a secuencia de Fibonacci.
Trátase dunha sucesión moi simple, na que cada termo é a suma dos dous anteriores. A sucesión comeza polo número 1, e continua con 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, 2584..., xa que 1 = 0+1; 2=1+1; 3= 1+2; 5=2+3; 8=3+5; 13=5+8=; 21=8+13 ,etc. Os números de Fibonacci, posúen varias propiedades interesantes. Quizais una das máis curiosas, é que o cociente de dous números consecutivos da serie aproxímase á denominada "razón dourada", "sección áurea" ou "divina proporción". Este número, descuberto polos renacentistas, ten un valor de (1+ raíz de 5)/2 = 1.61803, e noméallo coa letra grega Phi.
Se miras nun xardín, verás que non hai plantas en que as follas se atopen unha xusto na vertical da outra. En xeral, as follas nacen seguindo unha espiral ao redor do talo. Fixemos nosa atención nunha folla da base do talo e asignémoslle o número cero. Logo, contemos cantas follas hai no talo ata atoparnos directamente sobre a folla "cero". Veremos que na maioría das plantas este número pertence a sucesión de Fibonacci. Ademais, se contamos cantas voltas demos antes de obter a superposición das follas, novamente obtense un número da sucesión de Fibonacci.
O número de espirais que poden verse en numerosas variedades de flores e froitos tamén se axusta a parellas consecutivas de termos desta sucesión. O exemplo máis frecuentemente citado é a da flor do xirasol, cuxa gran maioría posúe 55 espirais nun sentido e 89 no outro, ou ben 89 e 144 respectivamente.
Rodrigo Justo Fernández
No hay comentarios:
Publicar un comentario