Essential Phone

Tras meses de rumores, filtracións controladas e especulacións, Andy Rubin presentou por fin a súa smartphone e, con el, a súa nova empresa: Essential. Alguén dixo que a historia sempre se repite, e a de Rubin polo menos cumpre a premisa. Rubin gusta polo seu papel mesiánico, de home capaz de frear a Apple. Tras vender Android a Google tivo influencia no cambio de roles que tivo a relación entre ambas as empresas: Google e Apple pasaron de ser socios estratéxicos (lembremos a presenza de Google na presentación do iPhone orixinal) a taimados inimigos en procesos xudiciais. Unha década máis tarde, Rubin volve ter a Apple no entrecexo.
Antes do iPhone, os teléfonos móbiles eran moi diversos en factores de forma, proporcións, liñas de deseño... Unha ollada ao catálogo dunha única marca, Nokia, é suficiente para comprobalo. Se engadimos ao escaparate os modelos de Motorola, Siemens, Sony Ericsson ou Alcatel, o popurrí é aínda maior. Desde 2007 consolidouse a idea de que un teléfono é un rectángulo negro, coas esquinas redondeadas e un grosor concreto. Non hai espazo para os adornos. Essential non puido saírse demasiado deste esquema, pero polo menos si engadiu novidades interesantes:

• Construción en titanio e cerámica.
• Marcos frontais moi escasos.
• Volta do concepto "modular".
• Outra forma de entender Android.

Dos materiais e o deseño falaremos máis adiante, pero una das partes crave está en como Rubin referiuse a Android, como "tecnoloxía coa que hai que lidar", salientando en que Essential sempre dará liberdade aos seus usuarios, para posteriormente anunciar que o Essential Phone chega con Android e os servizos de Google. Paradoxal.

                                                                                          Por Fran Martínez Feijoo